Flaptekst:
Wenen 1914. In de gangen van de wereldvermaarde faculteit geneeskunde botst Ksaveri Ignatz, voor de buitenwereld psychiater maar in feite jezuïet en geheim agent, op zijn oud-professor seksuologie Von Graff, en hij aanvaardt zijn uitnodiging om samen te gaan lunchen. De volgende dag wordt de professor vermoord teruggevonden. De laatste die hem levend gezien heeft, is de omstreden Weense schilder Egon Schiele.
Kort daarna deelt Ignatz’ vriendin Elisabeth hem in vertrouwen mee dat ze door een procureur-generaal is benaderd om samen een serie gruwelijke moorden op jonge meisjes op te helderen. De meisjes zijn gevonden in houdingen die verwijzen naar schilderijen van Schiele. Alles wijst erop dat hun moordenaar ook Von Graff heeft omgebracht.
Ignatz en Elisabeth gaan als bloedhonden achter de kunstenaar-lustmoordenaar aan. Al vlug worden ze echter zelf opgejaagd wild.
Publicatiedatum: 2010
Uitgeverij: De Geus
ISBN: 90-445-1558-6 / 216 p.
BOB-score 4/5
In 2004 verscheen Duivelsoffer van socioloog en filosoof Mieke de Loof. Twee jaar later gevolgd door Labyrint van de waan en recent verscheen haar derde boek Wrede schoonheid in wat een zevendelige cyclus moet worden met in de hoofdrol jezuïet Ksaveri Ignatz von Oszietsky.
Wrede schoonheid werd genomineerd voor de longlist van de Gouden Strop 2010.
Ksaveri raakt betrokken bij de moord op zijn oude leermeester professor Von Graff die voor het laatst in leven is gezien met de Weense schilder Egon Schiele. Wanneer een bevriende jezuïet vermoord wordt gevonden in een pose die sterk lijkt op het schilderij De kardinaal en de non van Schiele dan is duidelijk dat er een seriemoordenaar aan het werk is. Het onderzoek verloopt moeizaam wanneer Ksaveri door de Weense politie zelf als dader wordt gezien. Gelukkig kan hij terugvallen op de hulp van zijn inmiddels vaste medespeurder Elisabeth von Thurn.
“Alles begon met Egon Schiele.” schrijft Mieke de Loof in het nawoord van Wrede schoonheid. Deze controversiële schilder die al op jonge leeftijd overleed aan de Spaanse griep speelt dan ook een belangrijke rol is deze historische misdaadroman. In dit derde boek neemt de Vlaamse schrijfster de lezer mee in het rijke culturele leven zoals dit zich afspeelt in de Weense salons aan de vooravond van de eerste wereldoorlog.
In Wrede schoonheid maakt de jezuïet Ksaveri vanzelfsprekend weer gebruik van de raadgevingen van medebroeder Bathasar Gracián “Wees voorzichtig in het spreken. Er is altijd nog tijd om een woord toe te voegen, nooit om er een ongedaan te maken.”
Binnen het genre van de Nederlandstalige misdaadromans is Mieke de Loof het toonbeeld van eloquentie. Een toetssteen die blijkbaar niet gebruikt is bij de samenstelling van de shortlist en dat is een gemiste kans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten